Ik ben Kasper, geboren in Sint Pancras, nabij Alkmaar. Ik kom uit 1993, dus echt een directe link met de Yamaha FS1 had ik niet. Ook niet via een van mijn ouders. Echter hou ik ervan om geen 13 in een dozijn leven te leven en ik hou ook van 'bijzondere dingen, die niet iedereen heeft'. Toen ik op mijn 16e op zoek ging naar een brommer, moest dit ook niet iets zijn waar Jan en alleman op reedt. Nee, ik wilde iets bijzonders. Zo stuitte ik op de Yamaha FS1 en heel toevallig stond er precies een van het model dat ik zocht, de 2RU, dicht bij mij in de buurt te koop. Liefde op het eerste gezicht was het, en ik kon niet anders dan haar mee naar huis nemen. Ik moest mijn rijbewijs nog halen, maar het korte ritje terug naar huis, moest toch echt door mijzelf afgelegd worden.
En toen begonnen de avonturen. Zo nu en dan met een beetje gesleutel, maar dankzij de ouderwetse en simpele techniek, kon ik een hoop zelf oplossen. Hiervan heb ik veel geleerd. Het enige mankement wat mijn FS1 had, was haar passie voor lekke banden. Wat heb ik haar vaak naar huis moeten duwen. Door sneeuw, door regen, met temperaturen ver in de 20 graden... Heel wat zweetdruppels zijn nodig geweest om de FS1 telkens weer thuis te krijgen.
Toen de brommertijd plaats moest maken voor een auto en later een motor, was de taak van mijn geliefde FS1 niet langer echt meer nodig. Maar wegdoen wilde ik haar nooit. Echter had de jaren waarop ik door weer en wind op haar had gereden zijn sporen wel nagelaten en echt veel beter is ze er niet van geworden. Daarom werd het tijd om haar te (laten) reviseren. En jahoor, toen ik haar weer ophaalde kreeg de aanhanger waar ze op stond een lekker band... Die streken was ze dus nog niet verleerd...
Hoewel de FS1 keurig gerestaureerd was, reed ik eigenlijk nog maar weinig op haar. Geen tijd, geen zin, geeft het een reden. Tot ik op een mooie zomerdag mijn vriendin vroeg om op de FS1 naar het strand te gaan. En toen was de cirkel weer rond. Wat was dat geweldig. Dood eng sinds ik de motor gewend was (die natuurlijk veel stabieler rijdt, zonder al het getril) en veel te krap met z'n tweeën op de FS1, maar dit was waarvoor ik haar altijd gehouden had. En dat was het begin van het nieuwe leven van mijn FS1. Zodra het zonnetje erbij komt, stappen wij regelmatig op de blauwe machine die vele ogen doet opkijken. Hoe vaak ik daar niet op wordt aangesproken... Als ik voor iedereen die ooit tegen mij gezegd heeft: "zo'n ding heb ik vroeger ook gehad" een euro had gekregen, had ik daar makkelijk de restauratie van kunnen betalen!
En dat mijn vriendin ook gek op de FS1 is werd wel bewezen toen ze mij op jullie club wees. "Moet je doen!" zei ze. Dus hierbij, ik ben Kasper en dit is mijn Yamaha FS1:
Haar bouwjaar is volgens de papieren wat vaag, maar aangezien dit model, voor zover ik weet, enkel in 1986 is verkocht, zou dat dan ook haar bouwjaar moeten zijn.
